Zondagmiddag begint er al zachtjes iets te mopperen: morgen is het weer maandag, dan moet er weer gewerkt worden. En die baan, daar heb je af en toe de balen van. Goed, het betaalt de rekeningen en iemand moet zorgen voor brood op de plank, right? Dus doe je je ding en leef je van vakantie naar vakantie. Af en toe komt die droom weer voorbij: Ooit ga ik voor mezelf beginnen. Als de tijd er rijp voor is ga ik naar die gave functie solliciteren….

Die tijd is nu gekomen

Ik vind het zo zonde om te zien hoe sommige mensen het zich (onbewust) veroorloven om in uitgestelde tijd te leven. Ik moet eerst….en dan pas… Eigenlijk schuif je continu je eigen geluk door naar de toekomst. En die toekomst is altijd op een ander moment dan NU. Uhm, tja, dus kies je ervoor om niet gelukkig te zijn? Ik geef toe, het is best ingewikkelde materie. Of nouja, ingewikkeld, kiezen voor je droom is doodeng!

Daarom vind ik het zo gaaf om mensen te zien die gewoon gaan voor die droom!

Zeker als het van wat dichter bij is. Iets meer dan een jaar geleden zat ik aan de koffie met Danny. We zitten wat te babbelen over met plezier je werk doen en Danny vertelt me dat hij eigenlijk iets ander wil doen. Maarja, je kunt niet zomaar uit je leven stappen en elders opnieuw beginnen. Dat ben ik met hem eens, maar veel nieuwsgieriger ben ik naar wat hij werkelijk wil doen.

Zijn ogen beginnen meteen te stralen

Dat is wat het hebben van een droom met je doet!

Ik zou heel graag mijn eigen kroeg willen hebben.’

Als de vergunningen rond zijn gaat in april de kroeg open

Appt Danny me op 3 januari. Ik ben als een kind zo blij en als een moeder zo trots. Wauw, hij heeft het gewoon gedaan! Geen idee waarom, maar ik huppel door het huis. Het liefst ga ik NU meteen langs om het pand te bewonderen, een biertje te doen en slap te ouwehoeren. Eenmaal wat rustiger realiseer ik me dat het niet niks is. Een sprong in het diepe wagen, omdat het je droom is. Het zal niet altijd over rozen gaan, zo’n sprong, maar je lééft! Dat is toch het allerbelangrijkst?

Als ik de Happy Duck 2.0 binnenstap

Zie ik daar een stralende Danny achter de bar staan. En, heel gek, het lijkt alsof hij altijd achter die bar heeft gestaan, hij hoort daar gewoon! Een jaar geleden vond ik Danny er soms moe uitzien. Nu staat er een vent achter de bar die 10 jaar jonger oogt.

Maar het allermooiste van het hele plaatje is de trotse glans in zijn ogen: I did it! (en kom maar op!)

Het biertje smaakt me goed daar in de Duck

Een kroeg zoals een kroeg bedoeld is. Ik heb een nieuwe stek gevonden voor mijn vrijdagmiddag-after-work-borrel en mijn zaterdagmiddag het-is-tijd-voor-een-biertje-moment. Zie ik je bij The Happy Duck 2.0 in het prachtige Nieuwkoop?

Dan praten we over dromen!