Wees gerust. Dit is géén blog over de zin of onzin van mondkapjes. Het is alleen zo’n makkelijke ingang. Want veel mensen zijn voor. Of juist schreeuwend tegen. In dit blog vertel ik je hoe je échte vrijheid kunt ervaren. Nu, straks en voor altijd.
Ik tuimel van de ene verbazing in de andere. Op dit moment vindt (bijna) iedereen wel iets. Mensen die normaal heel relax zijn zie ik ineens de meest uitgesproken verhalen posten. Aan de ene kant ‘is het allemaal belachelijk’. En aan de andere kant moeten we ‘gewoon de regels volgen’.
Het gevoel wat in mij naar bovenkomt: dient dit oeverloos delen het doel wat je wilt bereiken? Je vraagt je misschien af over welk doel ik het heb. Ik heb het over vrijheid. Iedereen wil zich vrij en gelukkig voelen. En doet al het mogelijke wat in zijn of haar macht ligt om dat te bereiken.
Ik ben tegen een heleboel dingen
Ik ben tegen me angstig voelen. Ik ben tegen onrecht. Ik ben tegen het feit dat we met z’n allen deze aarde verzieken. Ik ben tegen slecht slapen. Ik ben tegen zeurende mensen. En zo kan ik nog wel even doorgaan.
Maar als ik één ding heb geleerd in het leven, mede dankzij mijn angststoornis, is het wel dat ergens tegen zijn alleen maar onrust en onvrede voedt in jezelf. Je geeft aandacht en energie aan datgene waar je eigenlijk vanaf wilt.
Met als gevolg: het laat je niet los, het wordt alleen maar groter
Ergens tegen zijn kan ook subtiele vormen aannemen. Denk aan grapjes posten over hetgeen waar je klaar mee bent. Erover praten om mensen in ‘jouw’ kamp te krijgen.
En ja, in het midden blijven is soms eenzaam
Niemand die denkt zoals jij. Niemand die doet zoals jij. Want hoe lekker is het om collectief te zeiken op iets. In het moment mmmm smullen dus, maar daarna? Je zit vol negatieve energie en hebt je innerlijk gevecht alleen maar gevoed. Als je kijkt naar dingen, zonder daar een mening over te vormen, -ik bedoel, wat weet je nu écht zeker-, en doet wat er in het moment nodig is, geeft dat heel veel ruimte.
Maar Marianne, dat is passief, dan laat je alles maar over je heen komen
Nee. Dat doe je niet. Integendeel. Het vraagt moed om met de stroom van het leven mee te gaan. Om niet telkens in het bootje van angst te stappen. Dat doe je door bij jezelf te blijven. Op een plek waar het rustig is.
Dat wil niet zeggen dat je als lemming alle regels opvolgt zonder daarbij na te denken. Kritisch over iets nadenken en dan je standpunt vormen, zonder verdere innerlijke strijd, is wat je als mens verplicht bent aan jezelf.
Vergeet daarbij nooit de kanttekening dat berichtgeving van buitenaf altijd gekleurd is
Ook en misschien wel juist de wetenschap. Na drie studies weet ik hoe makkelijk het is om een onderzoek te vinden die jouw these ondersteunt. Die is er namelijk altijd. Plus, het feit dat iets DE waarheid is, tot er weer iets nieuws wordt ontdekt. Weten is tijdelijk.
Ben ik dan nooit meer ergens tegen?
Oh, ha, nou was het maar zo’n feest. Ik ga geregeld nog met mezelf in conclaaf over van alles en niks. Maar het is een bewust patroon. Waarvan ik weet dat ik hem aan het doorbreken ben. Als er iets aandacht, in mijn geval vaak AANDACHT!!! wil, dan geef ik het aandacht. In stilte en rust geef ik het ruimte. En soms lukt het me niet, dan is mijn partner de sjaak. Krijgt hij de klaagzang van A tot Z te horen. Maar het duurt nooit lang omdat ik me herinner:
Waar je tegen bent, kun je nooit vrij van zijn.
Geef een reactie