Vergeet ik nooit. Stiekem op een industrieterrein in Noordwijk. Een beetje onhandig en het ging vrij snel allemaal. Maar daarna was ik echt verliefd en eigenlijk is dat nooit meer over gegaan.
Dat was jij Panda
Even oefenen met inparkeren voordat ik mijn rijbewijs haalde. Ik vond het doodeng, want rijden zonder rijbewijs mag natuurlijk helemaal niet. En soms ben ik dan ineens heel plichtsgetrouw, als burger hou je je aan de wet. Maar een blik op het rustige gezicht van mijn vriend verzekerde me dat het ok was.
Een vriendelijk grommetje
Was jouw antwoord toen ik de motor startte. Twee tellen later had ik je keurig ingeparkeerd. Na mijn slagen werd je mijn allereerste autootje en och, waar zijn we allemaal heen geweest samen. En vooral, onder welke omstandigheden! Ondanks mijn turbulente leven week jij nimmer van mijn zijde. Altijd als ik jouw deur opendeed en in de voorstoel zakte, viel er een rust over me heen: nu mag ik naar huis. Breng me maar. En dat deed jij.
Na 6 jaar nemen we afscheid
Hoe gek het ook klinkt, ik vind het best een dingetje. Voor veel mensen is een auto een gebruiksvoorwerp, voor mij is een auto mijn troetel. Hij geeft me vrijheid (waar gaan we heen), verder kunnen we samen spelen (rotondes 
), plagen (stoplichtwedstrijdjes) en lekker ontspannen (just drivin’). Af en toe geef ik hem een aai over zijn dashbord en zeg: ‘Kom Pandi, je kan het.’ Soms is dat nodig met tegenwind, inhalen en vrachtwagens. Maar nu is het klaar, ik heb een nieuw vriendje.
Snel, felblauw en een stuk groter
Tijdens de proefrit zat ik te spinnen in mijn stoel, jemig dat is optrekken! En wat wordt die vrachtwagen snel een klein stipje. Rotondes zijn nog leuker en de zachte stoelen een genot. Maar lieve Panda, voor jou altijd een speciaal plekje in mijn hart. Er kan er maar 1 mijn eerste zijn en dat was jij. We reden samen te zacht, we reden samen te hard. Van A veranderde naar B en van bibberig bestuudertje in rotondemonster.
Geef een reactie