Ik heb je zojuist gered. Van het saaiste blog ooit.

Eerst even biechten. Ik schrijf al maanden zonder contentcalender. Gewoon omdat ik merk dat last minute iets bedenken me veel meer energie geeft.

Volg je je eigen adviezen niet op dan?

Ehm nee. Zoals Phil Collins zingt: do as I say, don’t do as I do. Ik heb namelijk het geluk dat ik áltijd content kan produceren.

Tenminste dat dacht ik

Want toen was daar ineens een week waarin ik, samen met mijn lieve man, een leuk huis wilde te kopen. Spanning, spanning…. Mijn eerste bod op een huis ooit!

En toen werden we zo hard overboden dat het nog narinkelt in mijn oren. Daar was ik wel een dagje ziek van. De volgende dag was ik weer blij, alleen nog hondsmoe.

En dan schrijf je dus iets waar iedereen bij in slaap valt

Vrijdagmiddag, vlak voor het weekend. Met dat huis nog in de benen gauw effe een blogje schrijven.

Alsof ik door dikke modder aan het ploegen was. Elke zin dacht ik jemig wat een betweterij. Of, dat heb ik al 200 keer verteld. Maarja, om kwart over 3 moest ik weg naar mijn coachjuf, -ja, aan de geest moet ook af en toe gesleuteld worden-, dus hup door!

Gisteren las ik het nog eens door en dacht : nee, dit kan ik niet plaatsen

En vervolgens: shit, dan heb ik maandag geen blog. Breek ik mijn patroon en dus het verwachtingspatroon van mijn volgers. Doodzonde nummer 1.

Alleen weet je wat nog erger is?

Iets publiceren waar je niet achter staat. Vandaar een dinsdagblog. Met een beetje gekkigheid. En confessions.

Om maar weer eens de regel te bevestigen: conventies zijn er om te tarten!
Veel belangrijker is het om iets te doen waar je achter staat. Jezelf te zijn. Ook als dat laat zien dat je even niet zo perfect bent.

Want zeg nu zelf: is perfect zijn niet oersaai?

Wis ik nu mijn saaie blog? Nog niet. Ik bewaar hem voor de shiny week dat we wél een huis hebben gekocht. De week dat ik alleen maar kan dansen en springen.

Bloggen, copywriting? Lekker belangrijk! ?